Τεχνικά Επαγγέλματα Βιομηχανίας: Άδειες Χειριστών Μηχανημάτων Έργου
Χρήστος Καβαλόπουλος
Γενικός Διευθυντής, Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων
Μια από τις προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας είναι να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας και στο χώρο των τεχνικών επαγγελμάτων της βιομηχανίας. Οι ευνοϊκές αυτές συνθήκες θα επιτευχθούν μέσω της προσαρμογής της δημόσιας διοίκησης στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των τεχνικών επαγγελματιών, μέσω της εξάλειψης των διοικητικών φραγμών, της μείωσης των γραφειοκρατικών επιβαρύνσεων της διοίκησης προς τον επιχειρηματία και της επιτάχυνσης μέσω απλοποιημένων διαδικασιών.
Η αναγκαιότητα ρύθμισης του πλαισίου για την απλοποίηση της αδειοδότησης των τεχνικών επαγγελμάτων προέκυψε από παράγοντες οι οποίοι είχαν να κάνουν με την πολυπλοκότητα του παλαιού νομοθετικού καθεστώτος (Ν.6422/1934 και λοιπές διατάξεις που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση αυτού), την επικαιροποίηση του νομοθετικού πλαισίου και την έλλειψη σαφών κανονισμών διενέργειας εξετάσεων για την απόκτηση των επαγγελματικών αδειών.
Το σύστημα αδειοδότησης των τεχνικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων που ισχύει στη χώρα μας, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια μέσα από το νέο νομοθετικό πλαίσιο, καλείται να αξιολογηθεί από την επιχειρηματική κοινότητα για το κατά πόσο συμβάλλει στην ουσιαστική απελευθέρωση των τεχνικών επαγγελμάτων και στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας.
Ο Ν.3982/2011 που αφορά στην απλοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της αδειοδότησης των τεχνικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων θεωρητικά απλοποίησε και βελτίωσε τις διαδικασίες του Ν.6422/1934 καθώς κατήργησε τις περισσότερες διατάξεις (προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις) που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του παλαιού νόμου. Ο βασικός στόχος του παρόντος νομοθετικού πλαισίου είναι η απλοποίηση της αδειοδότησης των τεχνικών επαγγελμάτων προκειμένου να συμβάλει 1ον στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, 2ον στην ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων και των χρηστών, 3ον στην προστασία του περιβάλλοντος και την εξοικονόμηση ενέργειας και τέλος 4ον στην προστασία των συμφερόντων των αποδεκτών των υπηρεσιών (καταναλωτών).
Σε μια σειρά από τεχνικά επαγγέλματα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη βιομηχανία παρουσιάζει το ζήτημα των επαγγελματικών αδειών χειριστών μηχανημάτων, το οποίο προσδιορίστηκε κανονιστικά με την ΚΥΑ Οικ. 10169/639/Φ.Γ.9.6.4 (ΣΤ’) (Β’ 1983 14-8-2013).
Δυστυχώς, στην ΚΥΑ αυτήν και ιδιαίτερα στην ειδικότητα 5, συντελούνταν μία ομαδοποίηση μηχανημάτων, στο πλαίσιο της οποίας ο χειριστής απαιτείται να εξεταστεί σε όλα τα μηχανήματα προκειμένου να δοθεί άδεια χειρισμού, ανεξάρτητα εάν τελικά θα απασχολούνταν μόνο σε ένα ή μερικά από αυτά τα είδη μηχανημάτων (ενδεικτικά από φορτωτές μέχρι καδοφόρους εκσκαφείς).
Επίσης, δημιουργούνταν πρόβλημα στην ίδια τη διαδικασία αδειοδότησης, αφού οι υποψήφιοι χειριστές έπρεπε να εξεταστούν σε μηχανήματα για τα οποία δεν είχαν καμία γνώση λόγω του αντικειμένου της εταιρείας που εργάζονταν (π.χ. εργαζόμενος στα μεταλλεία δεν θα μπορούσε να γνωρίζει από καδοφόρους εκσκαφείς που υπάρχουν μόνο στα ορυχεία της ΔΕΗ και αντιστρόφως).Παρόμοια προβλήματα υπήρχαν και στις εξεταστικές επιτροπές όπως και στα διαθέσιμα μέσα για να εξεταστούν οι υποψήφιοι. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό, εκδόθηκε η τροποιητική απόφαση αριθμ. Οικ. 2665/17/Φ. 113, το άρθρο 16 της οποία έδινε τη λύση στο πρόβλημά μας. Όμως μέχρι την 31/12/2017.
Εύλογα δημιουργείται λοιπόν το ερώτημα για το τι προβλέπεται μετά το πέρας αυτού του χρονικού διαστήματος, καθώς διαφαίνεται ορατός ο κίνδυνος να επιστρέψουμε στην παραπάνω αβεβαιότητα.
Είναι ξεκάθαρο ότι όλη η διαδικασία αδειοδότησης χειριστών μηχανημάτων έργου χρήζει απλοποιήσεων και των ανάλογων τροποποιητικών διατάξεων. Έως ότου η πολιτεία προβεί σε μια τέτοια απαιτητική διαδικασία θα μπορούσε να διερευνηθεί η δυνατότητα να δοθεί στις επιχειρήσεις το δικαίωμα παροχής αδειών χειριστών μηχανημάτων μέχρι ισχύος 80 ίππων, πιστοποιώντας την αντίστοιχη προϋπηρεσία, την αντίστοιχη εκπαίδευση και την αντίστοιχη γνώση.
