Τηλεργασία: «αντίδοτο» στις έκτακτες συνθήκες και ευκαιρία για καλύτερη εργασία – Άρθρο του Δημήτρη Βέργαδου, Διευθυντή Τομέα ΜΜΕ, Θέσεων και Ενημέρωσης ΣΕΒ, στο Παρασκήνιο, 21/3/2020
Όταν το World Economic Forum εξέδιδε την φετινή του έκθεση για τα Global Risks το ενδιαφέρον είχαν, κυρίως, μονοπωλήσει -και ορθά βέβαια- οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η κλιματική αλλαγή και οι επιπτώσεις της. Αν και το ζήτημα μιας παγκόσμιας πανδημίας, ήταν στα θέματα που έθιγε η σχετική μελέτη κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα φθάναμε τόσο γρήγορα στο σημείο να καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε έναν σοβαρό κίνδυνο, όπως είναι ο covid-19. Φαίνεται ότι ξεχάσαμε ότι επιδημίες και ανθρωπότητα, στο πέρασμα των αιώνων, πορεύθηκαν μαζί, για να μην πούμε ότι σε πολλές ιστορικές φάσεις οι επιδημίες διαμόρφωσαν το ρου και την κοινωνική εξέλιξη. Και κλείνοντας τα ολίγα αυτά εισαγωγικά, είμαστε υποχρεωμένοι ως κοινωνία, πολιτεία και αγορά συντεταγμένα να αντιμετωπίσουμε την νέα αυτή πρόκληση. Που θα δοκιμάσει συστήματα, διαδικασίες και ανθρώπινο δυναμικό, σε όλα τα επίπεδα.
Στο πλαίσιο αυτό, ήδη, βλέπουμε ότι ο κόσμος των επιχειρήσεων προετοιμάζεται και καταστρώνει πλάνα, ενώ οι πιο προχωρημένοι και οργανωμένοι έχουν ανασύρει σχέδια έκτακτης ανάγκης, ώστε κρίσιμες επιχειρηματικές λειτουργίες και υποδομές να μην διακοπούν. Έχει δε ιδιαίτερη σημασία να συνεχιστεί η επιχειρηματική ζωή με άλλο τρόπο, τουλάχιστον σε εκείνους τους τομείς και θέσεις εργασίας, όπου είναι εφικτό.
Η τηλεργασία, η εργασία από απόσταση, δηλαδή η μορφή εργασίας κατά την οποία οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να αντικαθιστούν την μεταφορά τους σε ένα κεντρικό τόπο εργασίας από τη δυνατότητα εργασίας οπουδήποτε, κάνοντας χρήση των σύγχρονων μέσων τηλεπικοινωνίας, δεν είναι μια καινούργια μέθοδος οργάνωσης της εργασίας. Είναι αρκετά διαδεδομένη στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Βόρειας Ευρώπης –ενδεικτικά στη Δανία τηλε-εργάζεται σχεδόν το 20% των εργαζομένων- ενώ στις ΗΠΑ, Ηνωμένο βασίλειο και Καναδά, θεωρητικά σχεδόν το ήμισυ των θέσεων εργασίας μπορεί να περάσει σε καθεστώς μερικής τηλεργασίας. Στη χώρα μας με στοιχεία του 2017, σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΣΕΒ, το ποσοστό των τηλεργαζομένων να αγγίζει το 5% περίπου με τον ευρωπαικό μέσο να ακουμπά το 8,3%. Η σχετική ελληνική υστέρηση συνδέεται με τη διαχρονική δυσκολία προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες λόγω τεχνολογικών αλλαγών ή νέων τάσεων οργάνωσης της εργασίας. Η ανάγκη για γόνιμο κοινωνικό διάλογο για το μέλλον της εργασίας με ζητούμενο τις δημιουργικές λύσεις υπό το φως των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων, παραμένει επίκαιρη όπως έχει κατ’ επανάληψη επισημάνει ο ΣΕΒ με σειρά δημοσίων παρεμβάσεων.
