“Γιατί χρειαζόμαστε έναν εθνικό στόχο για τη βιομηχανία;” – Άρθρο του Γενικού Διευθυντή του ΣΕΒ, κ. Άκη Σκέρτσου στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 4/2/2018
Μπροστά μας βρίσκεται μια στρατηγική απόφαση ως προς το μέλλον της ελληνικής παραγωγής: είτε θα συνεχίσουμε να είμαστε η χώρα του «χύμα», είτε θα επενδύσουμε σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πολιτικών ανάπτυξης της μεταποίησης, σε πρότυπα και διαδικασίες ποιότητας και τυποποίησης σε ο,τι αφορά την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας ώστε να κερδίσουμε στον διεθνή ανταγωνισμό.
Ο πρώτος δρόμος είναι πιο εύκολος. Σε αυτόν βαδίζουμε επί πολλά χρόνια τώρα και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη συρρίκνωση της βιομηχανικής βάσης. Ο δεύτερος είναι σαφώς πιο απαιτητικός για όλους μας. Συνδέεται όμως με την ανάπτυξη και την ισχυροποίηση της βιομηχανίας στον διεθνή ανταγωνισμό. Και σε αυτόν πρέπει να επενδύσουμε.
Ένας στόχος από μόνος του φυσικά δεν σημαίνει τίποτα αν δεν συνοδεύεται από τις κατάλληλες πολιτικές αλλά και επιμέρους KPIs για την απασχόληση, την καινοτομία, την κυκλική οικονομία, την ψηφιακή ωρίμανση των επιχειρήσεων, τις δεξιότητες των εργαζομένων, τη χωροθέτηση των βιομηχανικών εγκαταστάσεων, το ύψος του ενεργειακού, φορολογικού και μη μισθολογικού κόστους, τη μείωση του διοικητικού βάρους ή την επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης. Όλους εκείνους τους παράγοντες δηλαδή που συνθέτουν το προφίλ της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της εγχώριας βιομηχανίας και μεταποίησης, και αποτελούν ταυτόχρονα βασικά κριτήρια στη λήψη μιας επενδυτικής απόφασης.
Η δέσμευση συνεπώς σε έναν εθνικό στόχο μας αναγκάζει να δεσμευτούμε κατ’επέκταση και σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης ώστε να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας σε όλα τα παραπάνω. Σηματοδοτεί δηλαδή τη βούληση να προχωρήσουμε μπροστά και να αλλάξουμε νοοτροπία. Γι’ αυτό είναι απαραίτητος.
