Τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στη συζήτηση της Επιτροπής της Βουλής για το Ν/Σ του ΥΠ.Επικρατείας, 20/10/2010
«Πιστεύω ότι όλοι, σήμερα, λίγο – πολύ συνειδητοποιούμε το …υπαρξιακό δίλημμα που αντιμετωπίζει ο τόπος: ανάπτυξη ή χρεοκοπία.
Όλοι αναγνωρίζουν πράγματι ότι η έξοδος από μια κρίση, που απειλεί να καταστεί μόνιμη, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια νέα μορφή ανάπτυξης –εξωστρεφή, ανταγωνιστική, καινοτόμα– που θα παράγει δουλειά και πλούτο για όλους.
Γνωρίζουμε επίσης και τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να ξαναμπεί ο τόπος σε αναπτυξιακή τροχιά: εξυγίανση του σημερινού αναχρονιστικού Κράτους και απελευθέρωση των σύγχρονων δυνάμεων της ιδιωτικής οικονομίας. Η ανάπτυξη θα έρθει μόνο αν διαμορφώσουμε ένα θεσμικό και κοινωνικό περιβάλλον ελκυστικό για επενδύσεις και φιλικό στην επιχειρηματικότητα.
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ανοίγει ένα καλοδεχούμενο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Ο ΣΕΒ συμμετείχε στην εποικοδομητική συζήτηση για το νομοσχέδιο αυτό και πολλές από τις παρατηρήσεις του ελήφθησαν υπόψη στην τελική του κατάθεση.
Κατά την άποψή μας, όμως, δεν χρειαζόμαστε απλώς βήματα, αλλά να ανοίξει διάπλατα το πεδίο. Δεν είναι μόνο οι μεγάλες ή οι ξένες επενδύσεις που στηρίζουν την ανάπτυξη. Είναι κυρίως η πληθώρα των μικρών, το σύνολο των επενδύσεων που προέρχονται από την οικονομική δράση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και των νέων επιχειρηματιών. Αυτές είναι οι πιο χειροπιαστές και οι πιο κρίσιμες για την οικονομική και κοινωνική πρόοδο του τόπου. Χρειαζόμαστε μέτρα γενικότερης απλούστευσης – επιτάχυνσης ώστε να διευκολυνθεί η δική τους υλοποίηση.
Θέλω να είμαι σαφής και απερίφραστος. Κανένας νόμος fast track δεν θα επιλύσει το επενδυτικό, αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας. Η ουσιαστική έξοδος από το αναπτυξιακό μας αδιέξοδο θα προκύψει μόνο μέσα από τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου fast track περιβάλλοντος για την πλουτοπαραγωγική επιχειρηματικότητα, για κάθε δημιουργικό Έλληνα που θέλει να τολμήσει και να επενδύσει.
Τι αποτρέπει σήμερα την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και τις επενδύσεις στην Ελλάδα; Η χαοτική πολυνομία, η πανταχού παρούσα κρατική παρέμβαση, η δαιδαλώδης γραφειοκρατία που είναι απόρροιά τους. Αλλά και η συντήρηση μιας ορισμένης δημόσιας αντιεπιχειρηματικής ρητορείας, η αναπαραγωγή ενός κλίματος κοινωνικής δυσπιστίας ή και μνησικακίας απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, πολύ συχνά η διαφάνεια, ο σεβασμός στο περιβάλλον, η δήθεν φιλολαϊκή ευαισθησία γίνονται προσχηματικές εκκλήσεις για να καταγγελθούν και να ακυρωθούν οι επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Το συνταγματικό και θεσμικό πλαίσιο χρησιμοποιείται όχι για να στηριχθούν οι αναγκαίες επενδύσεις και η βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά για να διευκολύνονται οι πελατειακές αρπαχτές και η αναπτυξιακή αγκύλωση.
Αυτό εννοώ με τη διαμόρφωση ενός fast track επενδυτικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος –την ανατροπή αυτού του παγιωμένου (και σε επίπεδο νοοτροπίας) αντιεπενδυτικού και αντιεπιχειρηματικού καθεστώτος, που διατηρεί τη χώρα μας καθηλωμένη σε ξεπερασμένα πρότυπα και στερεότυπα, ασύμβατα με τις σύγχρονες αναπτυξιακές προδιαγραφές.
Το ότι έρχεται προς συζήτηση αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί αναγνώριση του πόσο σκληρό και δύσβατο είναι το ελληνικό οικονομικό περιβάλλον, πόσο αφιλόξενη χώρα είναι η Ελλάδα για τον επενδυτή, για τον επιχειρηματία. Αυτή ακριβώς η διαπίστωση αναδεικνύει την ανάγκη μιας συνολικής αλλαγής αντίληψης και μιας σειράς από μέτρα – τομές για να γίνει η Ελλάδα χώρα φιλική στην επιχειρηματικότητα, για να ανακαινιστεί πραγματικά το αναπτυξιακό μας εποικοδόμημα.»
