Η Ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Θεόδωρου Φέσσα στην απογευματινή εκδήλωση της Γενικής Συνέλευσης

Ευχαριστούμε για την παρουσία σας στη φετινή Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας ευχαριστούμε επίσης που είστε σήμερα εδώ.

Κυρίες και Κύριοι,

Οι σημαντικές ομιλίες που προηγήθηκαν καταδεικνύουν την ανάγκη, αλλά και τη σημασία της εμπιστοσύνης, της συνεννόησης και της συνεργασίας.

Αυτές είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να πετύχουμε την ολική επαναφορά της Ελλάδας στην ανάπτυξη και την ευημερία. Με υπευθυνότητα, ρεαλισμό και αποφασιστικότητα.

Θέλω λοιπόν, να μοιραστώ μαζί σας τις απόψεις του ΣΕΒ. Με σαφήνεια και ειλικρίνεια.

Για το πώς φθάσαμε ως εδώ και τι έφταιξε, πού βρισκόμαστε σήμερα, ποιά Ελλάδα θέλουμε και το σημαντικότερο, πώς μπορούμε να το πετύχουμε.

Πως φθάσαμε μέχρι εδώ;

Πληρώνουμε ένα διαχρονικό ελληνικό πρόβλημα.

Κατ’ αρχήν, δεν μας φταίει η Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το πιο πετυχημένο μοντέλο συνεργασίας κρατών στον κόσμο. Δεν χωρά αμφιβολία γι αυτό.

Στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό, τη συνεννόηση, την τήρηση των κανόνων, την αλληλεγγύη, τους θεσμούς.

Κι έχει μάθει να εξελίσσεται συνεχώς με διαπραγμάτευση, αμοιβαίες υποχωρήσεις, ισορροπία ανάμεσα σε δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Προφανώς η Ευρώπη δεν είναι τέλεια.

Οι εθνικές επιδιώξεις και οι ανταγωνισμοί οξύνονται σε περιόδους κρίσεων.

Η σύνθεση και οι λύσεις καθυστερούν.

Οι κατανομές κόστους-οφέλους μεταξύ των κρατών μελών αμφισβητούνται και προβληματίζουν.

Η ενοποίησή της παραμένει ακόμη ατελής.

Όποιες όμως και αν είναι οι αδυναμίες της Ευρώπης, ωχριούν μπροστά στο μέγεθος της εθνικής ευθύνης κάθε κράτους μέλους να τακτοποιεί τα του οίκου του.

Μιλώντας λοιπόν για τη χώρα μας, ας είμαστε ειλικρινείς.

Το ελληνικό πρόβλημα είναι διαχρονικό.

Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, αλλά ούτε και τη λύση.

Η οικονομία μας ήταν σε κρίση πολύ πριν το 2009.

Δανειζόμασταν, για να καταναλώνουμε.

Χάσαμε το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας και σταματήσαμε να παράγουμε.

Αντί οι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι να διοχετευτούν στην παραγωγή, συντηρούσαν μη ανταγωνιστικούς κλάδους και προστάτευσαν συντεχνίες.

Κι επιπλέον, συστηματικά ολιγωρούμε.

Χάνοντας χρόνο, χάνουμε εθνικό πλούτο. Τα παραδείγματα είναι πολλά:

• Καθοριστικά έργα για τη χώρα, όπως το Αττικό Μετρό, η Αττική οδός, το αεροδρόμιο, σχεδιάστηκαν πριν από 40 χρόνια.
• Το Ελληνικό παραμένει 15 χρόνια αναξιοποίητο. Δεν θα μπορούσε να είναι σήμερα το Μονακό της Ανατολικής Μεσογείου;
• Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις ρημάζουν για μια δεκαετία.
• Μεγάλες επενδύσεις στους οδικούς άξονες, στη διαχείριση αλλά και αξιοποίηση των σκουπιδιών, στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, διαρκώς αναβάλλονται.
• Καθοριστικές για τον εκσυγχρονισμό της χώρας μεταρρυθμίσεις, συζητούνται αλλά δεν γίνονται, προσκρούοντας συνέχεια σε τείχη προνομίων και συμφερόντων.

Όλα αυτά προκάλεσαν τα μνημόνια.

Ούτε η Ευρώπη, ούτε εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για την κρίση.

Η θεραπεία που δόθηκε για την αντιμετώπιση των βασικών παθογενειών της οικονομίας μας, όπως τα διπλά ελλείμματα, εφαρμόσθηκε με λάθος τρόπο.

Προέταξε τις οριζόντιες περικοπές και τη λιτότητα, αντί να επικεντρωθεί σε ριζικές μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού του κράτους και της αγοράς.

Σαν παράδειγμα αναφέρω ότι ακόμη και σήμερα, μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας, πρωτοφανούς ύφεσης, ανεργίας και αναρίθμητων νομοθετημάτων :
• το 1/3 των Ελλήνων συντηρεί με την εργασία του τα υπόλοιπα 2/3
• η οικονομία μας στηρίζεται κατά 92% στην κατανάλωση έναντι 78% του ευρωπαϊκού μέσου όρου
• μια δικαστική υπόθεση τελεσιδικεί μετά από δεκαετίες
• η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή στερούν δισεκατομμύρια από τα κρατικά έσοδα.

Η ρίζα του προβλήματος είναι ότι:

Συστηματικά αντιστεκόμαστε στο ξεβόλεμα και την αλλαγή.
Προασπιζόμαστε συντεχνιακά συμφέροντα και αρνούμαστε τις γενναίες μεταρρυθμίσεις.

Το αποτέλεσμα
Έχουμε στείλει, ήδη, το λογαριασμό όχι μόνο στα παιδιά μας αλλά και στα εγγόνια μας.
Και το χειρότερο: τις επιπτώσεις αυτής της αποτυχίας πληρώνουν κυρίως με τον πιο άδικο και οδυνηρό τρόπο, οι οικονομικά ασθενέστεροι, οι έντιμοι, οι συνεπείς, οι εργατικοί Έλληνες.
Που βρισκόμαστε σήμερα;

Χάνουμε έδαφος συνέχεια

Σήμερα το πρωί τόσο ο Πρόεδρος των Γερμανικών Βιομηχανιών κ. Grillo, όσο και ο αντιπρόεδρος των Ισπανικών κ. Gonzalez, μας ανέπτυξαν τις πολιτικές που ακολούθησαν οι Κυβερνήσεις των χωρών τους, ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους.

Υποσχέθηκαν επίσης να μεταφέρουν τα μηνύματα από τη σημερινή μας Συνέλευση στις κυβερνήσεις τους.

Όλοι ακούσαμε την κυρία Μαρτσεγκάλια να προτρέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση να ανοίξει βηματισμό για να συγχρονιστεί με τον γοργό ρυθμό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας.

Είναι πράγματι πολύ θετική εξέλιξη ότι η σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι αποφασισμένη να στηρίξει την ανάπτυξη.

Με επενδυτικά σχέδια, νέα κεφάλαια και αναπτυξιακά εργαλεία.

Την ίδια όμως ώρα που η Ευρώπη μπαίνει σε έναν αναπτυξιακό κύκλο και οι χώρες με πρόβλημα δημοσίου χρέους βγαίνουν από τα προγράμματα στήριξης, στην Ελλάδα:

– Η ύφεση κάνει ξανά την εμφάνισή της και οι προβλέψεις για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση, αναθεωρούνται προς τα κάτω.
– Τα οφέλη της επίπονης και οδυνηρής προσαρμογής της τελευταίας 5ετίας αρχίζουν να εξανεμίζονται.
– Οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, με καθηλωμένο τζίρο, δυσβάστακτους φόρους και εισφορές, έλλειψη ρευστότητας, πανάκριβη ενέργεια και αυξανόμενη γραφειοκρατία.
– Βιώνουμε ένα οδυνηρό asset drain. Μια φυγή ανθρώπων, κεφαλαίων και επιχειρήσεων που πλέον εξελίσσεται σε ένα τεράστιο value drain για τη χώρα μας. Χάνονται ικανότητες, τεχνογνωσία, αξιοπιστία, προοπτική και ελπίδα.

Δεν μπορεί λοιπόν να γίνεται λόγος για επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας, όταν η οικονομία στραγγαλίζεται.

Το πρόβλημα λύνεται.

Είναι η κατάσταση κρίσιμη; Αναμφίβολα ΝΑΙ, μία από τις κρισιμότερες που έχει βιώσει η χώρα.

Είναι η κατάσταση αναστρέψιμη; Αναμφίβολα ΝΑΙ, αρκεί να δράσουμε άμεσα!

Το Ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πλέον αχαρτογράφητο.

Οι εμπειρίες και οι γνώσεις που έχουν σωρευθεί μπορούν να αξιοποιηθούν από όλους τους εμπλεκόμενους, εντός και εκτός της χώρας.

Η Ελλάδα του 2015, δεν είναι η Ελλάδα του 2010, ή του 2012 με τα τεράστια διπλά ελλείμματα.

Η Ελλάδα του 2015 έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα δημοσιονομικής προσαρμογής και αρκετές μεταρρυθμίσεις.

Που μας δίνουν το δικαίωμα να διεκδικούμε μία συμφωνία με τους εταίρους μας, με κύρια έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και την ανάπτυξη, χωρίς να χαθεί η δημοσιονομική πειθαρχία και η κοινωνική συνοχή.

Χρειάζεται άμεσα μια τέτοια συμφωνία. Όλοι μας θα τη στηρίξουμε.

Μια συμφωνία που θα μας λύσει τα χέρια, ώστε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε σε ένα σύγχρονο, ασφαλές και ευνομούμενο κράτος, που λειτουργεί με κανόνες δικαίου σε όλα τα επίπεδα.

Αυτό εξάλλου είναι το όραμα του ΣΕΒ.

Ένα όραμα που θέλει την Ελλάδα ιδανική χώρα για κάθε Έλληνα και ξένο πολίτη, να ζήσει, να εργασθεί και να επενδύσει σ’ αυτήν.

Μια κοινωνία ανοιχτή, με κανόνες, με πρότυπα κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που επενδύει στον άνθρωπο και αναδεικνύει τα ταλέντα και τις δεξιότητές του.
Αυτός οφείλει να είναι ο εθνικός μας στόχος.
Η διαπραγμάτευση και η συμφωνία, είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη.

Είναι προϋπόθεση για να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες για την κοινωνία και την οικονομία μας.

Τίποτε από αυτά τα δύο δεν είναι αυτοσκοπός.

Είναι όμως απαραίτητοι σταθμοί, από τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε, βλέποντας πάντα τη μεγάλη εικόνα, τον εθνικό στόχο, που είναι η σταθερότητα, η ανάπτυξη και η ευημερία της χώρας μας.

Είμαστε κοντά σε μία συμφωνία;

Ας σκεφθούμε την επόμενη μέρα.

Πως θα πετύχει η χώρα μας την ανάπτυξη;
Τι είναι ανάπτυξη; Τι πρέπει να περιέχει; Ποιές είναι οι παρεμβάσεις που θα την κάνουν πραγματικότητα;

Κατ’ αρχάς απαιτείται μια εθνική συνεννόηση που λαμβάνει υπόψη τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, αλλά και τη διαπραγμάτευση μεταξύ μας, για να προχωρήσουμε χωρίς ιδεοληψίες.

Ένα πρώτο δείγμα, μια μικρή συμβολή του ΣΕΒ, για συνεννόηση και συνεργασία είναι οι προτάσεις μας προς την Πολιτεία για 11 κρίσιμους τομείς πολιτικής.

Μια Χάρτα Ανάπτυξης με 82 προτάσεις, που κρατάω στα χέρια μου.

Επιτρέψτε μου τώρα να αναφερθώ σε κάποια από τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούν όλους μας σήμερα.

Πως βλέπουμε την οικονομία

Θέλουμε μια οικονομία διεθνώς ανταγωνιστική, που αναπτύσσεται με βάση την παραγωγή, τις επενδύσεις και τις εξαγωγές κι όχι την κατανάλωση και τις εισαγωγές.

Μια Οικονομία, στα πρότυπα των επιτυχημένων δυτικών οικονομιών, όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης και το κράτος ο θεματοφύλακας των θεσμών και της κοινωνικής συνοχής.

Μία οικονομία που δεν δαιμονοποιεί το κέρδος, αλλά επιβραβεύει την υγιή επιχειρηματικότητα, την εξωστρεφή και ικανή να προσελκύει επενδύσεις.

Μόνον έτσι θα δημιουργηθεί νέος πλούτος, θα αυξηθούν τα έσοδα του Δημοσίου και το κράτος θα μπορέσει να κάνει ουσιαστική αναδιανομή, στηρίζοντας τους πραγματικά αδύναμους.

Μια οικονομία που σέβεται το περιβάλλον.

Μια οικονομία που βλέπει στις αποκρατικοποιήσεις την ευκαιρία συνεργασίας του ιδιωτικού τομέα με το κράτος. Για την ανάπτυξη νέων μακροπρόθεσμων επενδυτικών πρωτοβουλιών και τη στρατηγική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Μια οικονομία που δεν ευνοεί τις προνομιακές σχέσεις Κράτους – επιχειρήσεων, ούτε τις παρασιτικές δραστηριότητες.

Πως βλέπουμε την αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό

Θέλουμε μία Αγορά Εργασίας που η ευελιξία είναι εργαλείο ενίσχυσης της απασχόλησης.

Όπου ομαδικές απολύσεις και lock-out δεν θα είναι αυθαίρετα εργαλεία στα χέρια της εργοδοσίας.

Μία αγορά εργασίας όπου οι αυξήσεις στους μισθούς συνδέονται με την παραγωγικότητα.

Όπου οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ελεύθερες, χωρίς τη συμμετοχή του κράτους, στα πλαίσια των θέσεων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO).

Όπου η συναινετική -και όχι η υποχρεωτική- διαιτησία ενισχύει την αξιοπιστία στις εργασιακές σχέσεις.

Θέλουμε ένα Ασφαλιστικό Σύστημα ισχυρό σε πόρους και σε δομές, δίκαιο και βιώσιμο.

Με ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχήματα που θα λειτουργούν συμπληρωματικά με τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη.

Χωρίς πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

Με αποτελεσματικούς μηχανισμούς είσπραξης.

Η συζήτηση περί μηδενικού ελλείμματος των ταμείων θα μπορούσε να τεθεί σε διαφορετική βάση αν παταχθεί σοβαρά η εισφοροδιαφυγή.

Πως βλέπουμε το φορολογικό σύστημα

Θέλουμε ένα Φορολογικό Σύστημα που να μην αντιστρατεύεται την οικονομική δραστηριότητα, σταθερό, αναπτυξιακό και δίκαιο.

Όπου οι φόροι στο εισόδημα δεν συνθλίβουν τους συνεπείς φορολογούμενους και ο ΦΠΑ δεν οδηγεί καταναλωτές και επιχειρήσεις σε αδιέξοδα.

Χωρίς μπαλώματα και παραθυράκια.

Όπου δεν θα έχουν θέση έκτακτες φορολογικές εισφορές και ρυθμίσεις.

Όπου δεν θα έχει θέση η υπερφορολόγηση της μισθωτής εργασίας και της παραγωγής που πλήττει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Όπου θα ενθαρρύνεται η διανομή μέρους των κερδών στους εργαζόμενους.

Με κριτήριο την πραγματική φοροδοτική ικανότητα όλων και όχι μόνο εκείνων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φοροδιαφύγουν.

Γιατί στη χώρα μας, το κύριο πρόβλημα δεν είναι η αναδιανομή μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αλλά μεταξύ εκείνων που πληρώνουν φόρους και εκείνων που τους αποφεύγουν.

Κι έναν αποτελεσματικό και αδιάβλητο εισπρακτικό μηχανισμό.

Επικροτούμε τις προσπάθειες της Κυβέρνησης να επιβάλει τις ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και το πλαστικό χρήμα.

Κυρίες & Κύριοι,

Αναφέρθηκα εκτενώς στα θέματα που κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο, εξαιτίας και της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης.

Εξ ίσου όμως σημαντικά για την οικονομική και κοινωνική πρόοδο είναι :
• Αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση που βασίζεται στην αξιοκρατία, την αξιολόγηση και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
• Δικαιοσύνη που απονέμεται με ποιότητα και ταχύτητα.
• Τήρηση των κανόνων δικαίου και ασφάλεια για όλους.
• Σύγχρονες δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας.

Τέλος, θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στην Παιδεία, που οφείλει να αγκαλιάζει την αριστεία, την καινοτομία, την αλλαγή.

Που οφείλει να εκπαιδεύει, εκτός από επιστήμονες και καλούς τεχνίτες.

Να συνδέει την πολλή και καλή έρευνα που γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια με τις επιχειρήσεις και τις ανάγκες τους.

Που θα παρέχεται από Δημόσια και Ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όλων των βαθμίδων.

Όλα όσα ανέφερα είναι αυτονόητα σε πολλές χώρες. Όλα αυτά είναι ο ευρωπαϊκός δρόμος για τη χώρα μας. Αυτά είναι η Ευρώπη.

Κυρίες και Κύριοι,

Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα, με μοναδικό περιβάλλον, πολιτισμό, φυσικό πλούτο, με ικανούς και μορφωμένους ανθρώπους. Δυστυχώς έχουμε μείνει πίσω.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες, αλλά και οι ευκαιρίες μεγάλες.
Η ευθύνη για να τις αξιοποιήσουμε βαραίνει όλους μας.

Βαραίνει όμως περισσότερο τις ηγεσίες, όλους μας εδώ σήμερα. Εμείς δημιουργούμε αξίες, συμπεριφορές, πρότυπα και αποτελέσματα.

Η Ευρώπη παραμένει το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για τη χώρα μας.

Αυτό το γνωρίζει η ελληνική κοινωνία.

Γι αυτό ζητά έναν ρεαλιστικό και βιώσιμο συμβιβασμό.

Η συνεννόηση και ο συμβιβασμός δεν είναι ενδοτισμός, αλλά γενναία πράξη φυγής προς τα εμπρός.

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης.

Βάζοντας λοιπόν τέλος στην αβεβαιότητα, η οικονομία θα πάρει μπρος. Οι επενδύσεις θα ξεκινήσουν. Μαζί και οι δουλειές για πολλούς συμπολίτες μας.

Σας διαβεβαιώνω, οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου είναι έτοιμες να επενδύσουν.

Υπάρχουν δεκάδες ώριμα επενδυτικά σχέδια, από Έλληνες και ξένους, ύψους δισεκατομμυρίων, που περιμένουν ένα σταθερό πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον εντός της ευρωζώνης για να υλοποιηθούν.

Αναφέρω ορισμένα που γνωρίζω, τα περισσότερα από επιχειρήσεις μέλη μας:

• Εργοστάσιο μεταλλουργίας για αμαξώματα αυτοκινήτων και αεροπλάνων.
• Υδροπονικές μονάδες παραγωγής αγροτικών προϊόντων.
• Υποθαλάσσια σύνδεση ηλεκτροδότησης των νησιών.
• Ηλεκτρονικοποίηση διαχείρισης συναλλαγών.
• Κέντρα αποθήκευσης και διανομής εμπορευμάτων (Logistics).
• Ανάπτυξη φαρμακευτικών προϊόντων.
• Ανάπτυξη Υποδομών για εξυπηρέτηση νέων μορφών τουρισμού.

Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ξανά δουλειές στους ανέργους του ιδιωτικού τομέα που διαχρονικά είναι τα παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε περισσότερα.

Με νέα επιχειρηματικά και καινοτόμα σχήματα, βοηθώντας τους μικρούς να μεγαλώσουν και τους νέους να επιχειρήσουν.

Με καλούς μισθούς.

Με κατάρτιση και αύξηση της παραγωγικότητας.

Επιβάλλεται να προσπαθήσουμε διπλά, να εμπιστευθούμε ο ένας τον άλλο, να δούμε πέρα από κόκκινες γραμμές, να συνεννοηθούμε και να συνεργασθούμε.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Ας εμπιστευτούμε τις δυνατότητές μας και τους γύρω μας.

Ας αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει η Ευρώπη.

Ας προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι, με όραμα και εθνικό σχέδιο.

Και πάνω απ’ όλα ας το πράξουμε άμεσα.

Κυρίες & Κύριοι,

Ότι σας είπα σήμερα, ο Νίκος Καζαντζάκης, το έχει πει σε μία μόνο φράση :
«Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη»
(Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική)

Ας τολμήσουμε.
Σας ευχαριστώ