Tοποθέτηση ΣΕΒ για την Ανταγωνιστικότητα, 26/9/2006
Δυσοίωνα στάσιμη κι απογοητευτικά χαμηλή παραμένει, τόσο μέσα στην Ε.Ε. των 25 όσο και μέσα στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, η ανταγωνιστικότητα της χώρας μας. Η σημερινή ανακοίνωση των δεικτών οικονομικής ανταγωνιστικότητας από το World Economic Forum, όπως και οι έρευνες τριών άλλων διεθνών οργανισμών αβίαστα οδηγούν στο συμπέρασμα αυτό, που αντανακλάται και στο συνεχώς διευρυνόμενο και τεράστιο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Έτσι, όσο:
• η χώρα μας ταλανίζεται από ανέλεγκτες και αναρμόδιες κατηγορίες για τη λειτουργία καρτέλ στους πιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας,
• η επιχειρηματικότητα στον τόπο μας αντιμετωπίζει μία συλλήβδην και πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα επίθεση,
• το κράτος παραμένει τεράστιο και αναποτελεσματικό,
• η δημόσια διοίκηση αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια για αλλαγή,
τόσο δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητάς μας και τόσο το φάσμα της διόγκωσης της ανεργίας και της υποβολής της κοινωνικής συνοχής σε νέες δοκιμασίες θα μεγαλώνει.
Σύμφωνα με το World Economic Forum (WEF), η θέση της Ελλάδας με βάση το κριτήριο της ολικής ανταγωνιστικότητας παραμένει αμετάβλητη (47η μεταξύ 125 χωρών), ενώ στην Ε.Ε. των 25 κατέχουμε πλέον την προτελευταία θέση –«καλύτεροι» μόνο από την Πολωνία.
Η έκθεση του International Institute for Management Development (IMD) μας κατατάσσει στην 42η θέση μεταξύ των 61 κρατών που καλύπτει. Αυτή της Παγκόσμιας Τράπεζας στην 111η μεταξύ 175 χωρών. Η βελτίωση κατά 8 θέσεις στην έκθεση της IMD και κατά 2 στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ικανοποίησης ή έπαρσης. Είμαστε μόνιμα στις τελευταίες θέσεις και τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της αντικειμενικής πραγματικότητας είναι ήδη εμφανή και θα γίνουν ακόμη πιο αισθητά για το κοινωνικό σύνολο.
Οι διαρθρωτικοί δείκτες της Eurostat, εξάλλου, δείχνουν ότι παρά τους σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Ελλάς υφίσταται σημαντικές απώλειες ανταγωνιστικότητας με αναφορά στις τιμές και τα κόστη –ιδιαίτερα σε σύγκριση με τον μέσο όρο των δεικτών της δεκαετίας 1995-2005.
Στη χώρα μας, δυστυχώς, κυριαρχεί η μάξιμουμ μεταρρυθμιστική ρητορεία και η μίνιμουμ μεταρρυθμιστική πρακτική, αφού επί δεκαετίες παραμένουμε χαμηλά σε όλους τους διεθνείς δείκτες.
Περιμένουμε ότι με τα λόγια θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ότι με τη δημιουργία εντυπώσεων θα υπάρξει ανάπτυξη, ότι παρά τη δημόσια δαιμονολογία θα υπάρξει επένδυση, πρόοδος και σιγουριά.
Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, όμως, δεν μπορεί να στηριχτεί στις βάσεις αυτές. Οι αλλαγές που στηρίζει ο ΣΕΒ, και που έχει ανάγκη το κοινωνικό σύνολο, δεν αποσκοπούν στα κέρδη. Αποβλέπουν στη δυναμική της υγιούς επιχειρηματικής δράσης χωρίς οικονομικά καρτέλ, αλλά και με κράτος δικαίου. Αποβλέπουν στην ουσιαστική και μόνιμη αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητάς μας. Αποβλέπουν στην υιοθέτηση επιθετικών και αποτελεσματικών δράσεων κατά της ανεργίας. Αποβλέπουν στην πραγματική ανάπτυξη και στις πραγματικές κοινωνικές παροχές.
