Χαιρετισμός του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης, κ. Ιάσονα Στράτου, Πρωινή Συνεδρίαση Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης 2005
Κυρίες και Κύριοι,
Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να με εκλέξετε Πρόεδρο της Συνέλευσης. Είναι βέβαιος ότι, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, η Συνέλευση του Συνδέσμου μας θα σταθεί με περίσκεψη απέναντι στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και θα διατυπώσει ρεαλιστικές, εφικτές λύσεις για την υπέρβαση τους.
Πριν προχωρήσουμε στις διαδικασίες που προβλέπει το πρόγραμμα της Συνέλευσης επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την ελληνική οικονομία.
Είναι γεγονός, και αυτό συνομολογείται απ’ όλες τις πλευρές, ότι η οικονομία μας, αφού πέρασε την ολυμπιακή ευφορία βρίσκεται σήμερα σε μια κατάσταση αμηχανίας και διστακτικότητας, η οποία μπορεί να οδηγήσει και σε υποχώρηση των πραγματικών μεγεθών, της παραγωγής δηλαδή και των εισοδημάτων.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα, τα ελλείμματα και το χρέος έρχονται πάλι με οξύτητα στο προσκήνιο καθώς η απογραφή δείχνει αυτό που ο ΣΕΒ δεν έχει πάψει χρόνια να υποστηρίζει: ότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, παρά την πρόοδο, εξακολουθεί να είναι το αδύνατο σημείο της οικονομίας μας. Και ότι η μόνη βιώσιμη λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα είναι η μείωση του μεγέθους του κράτους και των δαπανών του.
Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο οι διαπιστώσεις συγκλίνουν είναι ότι έχουμε καθυστερήσει πολύ στην πραγματοποίηση εκείνων των διαρθρωτικών αλλαγών που θα έδιναν νέες δυνατότητες στην οικονομία. Αναφέρομαι στις μεγάλες αλλαγές στη λειτουργία του Κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, στη λειτουργία των αγορών, στον ανταγωνισμό.
Ενώ όμως τα προβλήματα είναι γνωστά και οι λύσεις δεδομένες οι αλλαγές καθυστερούν. Γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή. Η ελληνική οικονομία χρειάζεται πλέον επειγόντως ένα τολμηρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που θα προχωρήσει με ταχύτητα στις αλλαγές που απαιτούνται σε όλους τους τομείς. Για να μπορέσουν όμως να πραγματοποιηθούν με επιτυχία οι αλλαγές αυτές χρειάζεται να εξασφαλισθεί η πολιτική και κυρίως η κοινωνική συναίνεση. Κι’ αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν καταδειχθούν με πειστικότητα οι ωφέλειες που θα προκύψουν από τις μεταρρυθμίσεις για όλους: επιχειρήσεις, εργαζομένους, πολίτες. Η συναίνεση της κοινωνίας στις αλλαγές είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση τους. Και η συναίνεση της κοινωνίας δεν μπορεί να κερδηθεί, αν η ίδια η κοινωνία δεν πεισθεί ότι οι αλλαγές μπορεί να έχουν αρχικό κόστος, το τελικό όμως όφελος είναι πολύ μεγαλύτερο.
Θέλω να πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα ώριμη να αποδεχθεί αυτό το θετικό μήνυμα και να συστρατευθεί στην μεγάλη προσπάθεια που απαιτείται. Προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι το μήνυμα να ακουστεί δυνατά, καθαρά και αξιόπιστα. Κι’ αυτό είναι το καθήκον όχι μόνο της Κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου, αλλά και καθήκον όλων των κοινωνικών εταίρων.
